ვეება მუხის ტოტზე ძერა დაფრინდა.
ატყდა ფრინველების წიოკობა და ტრიალ-წრიალი, ვინ სად შეაფარა თავი და ვინ სად დაიმალა.
სარის წვერზე კოპწიად ჩამოსკუპებულ ღაჟოს არაფერი დაუნახავს და როცა ირგვლივ ყველა შემოეცალა, მიიხედ-მოიხედა, მუხაზე ძერას მოჰკრა თვალი.
მასაც უნდოდა თავის შველა, მაგრამ ატყობს, ზედაც არავინ უყურებს.
- ნეტავ სად გარბიან, ვინაა რომ ერჩით, ასეთი კეთილი და სათნო ფრინველი რატომ აფრთხობთ?!
- ბდღვნად არ ღირხარ, შე სულელო, თორემ ნახავდი რა კეთილი და სათნოცა ვარ! - დაიკივლა ძერამ და ნადავლის საშოვნელად სხვა მხარეს გაფრინდა.
