შოთა რუსთაველი - ვეფხისტყაოსანი (სრულად)

 

490

 მონა მოვიდა, მიამბო ამბავი მან მართალია:

 "თქვენსა ამბავსა იკითხავს აჯიღოსანი ქალია".

 მაშინვე ვიცან, ავიჭერ, ჩქარ-ჩქარად გულ-გამკრთალია;

 მოვიდა, ვნახე ასმათი ჩემ თანა მომავალია.

 

 491

 მე ვისთვის ვკვდები, მეამა ასმათის ნახვა მე მისად.

 აღარ მივუშვი, ვაკოცე, ქმნადღა თაყვანის-ცემისად;

 ხელი მოვჰკიდე, დავისვი ახლოს ტახტისა ჩემისად,

 ვჰკითხე, თუ: "ნეტარ, მისრულა მორჩი ალვისა ხე მისად?

 

 492

 მიამბე მისი ამბავი, სხვად ნურას მეუბნებია!"

 მითხრა, თუ: "გკადრებ მართალსა, აწ ჩემგან არ-სათნებია,

 დღეს ერთმანერთი გინახავს და ტურფად მოგწონებია,

 აწ კვლაცა ცნობა ამბვისა მას ჩემგან უბრძანებია".

 

 493

 წიგნი მომართვა, ჩავხედენ, პირისა თემთა მთენისა.

 ეწერა: "ვნახე სიტურფე წყალ-ჯავარისა შენისა.

 ომ-გარდახდილი ჰშვენოდი, შენატევები ცხენისა,

 არ-ავი მიმიჩს მიზეზი ჩემისა ცრემლთა დენისა.

 

 494

 ღმერთმან თუ მცა ენა ჩემი ქებად შენდა უშენოსა,

 შენთვის მკვდარი აღარ ვიტყვი, მაშა მომკლავ უშენოსა;

 მზემან ლომსა ვარდ-გიშერი ბაღჩას ბაღად უშენოსა;

 შენმან მზემან, თავი ჩემი არვის ჰმართებს უშენოსა!

 

 495

 თუცა მიგდის ღვარი ცრემლთა, მაგრა ცუდად არ იდენო,

 ამას იქით ნუღარ იდენ, ჭირსა თავი არიდენო;

 შენნი მჭვრეტნი ჩემთა მჭვრეტთა აგინებენ, არ იდენო;

 რომე წეღან მოგეხვივნეს, იგი ჩემთვის არიდენო.

 

 496

 იგი მე მომცენ რიდენი, რომელნი წეღან გშვენოდეს,

 რა მნახო, შენცა გეამოს, შენეულითა მშვენოდეს;

 ესე სამკლავე შეიბი, თუ ჩემი გა-ღა-გვლენოდეს,

 ერთი ასეთი ცოცხალსა სხვა ღამე არ გაგთენოდეს".