შოთა რუსთაველი - ვეფხისტყაოსანი (სრულად)

 

1081

 სჯობს სიშორე დიაცისა, ვისგან ვითა დაითმობის:

 გილიზღებს და შეგიკვეთებს, მიგინდობს და მოგენდობის,

 მართ ანაზდად გიღალატებს, გაჰკვეთს, რაცა დაესობის,

 მით დიაცსა სამალავი არას თანა არ ეთხრობის.

 

 1082

 ფატმან ხათუნს ავთანდილის გულსა ნდომა შეუვიდა,

 სიყვარული მეტის-მეტი მოემატა, ცეცხლებრ სწვიდა.

 დამალვასა ეცდებოდა, მაგრა ჭირთა ვერ ჰმალვიდა,

 იტყვის: "რა ვქმნა, რა მერგების?" - აწვიმებდა, ცრემლთა ჰღვრიდა.

 

 1083

 "მიღმა ვუთხრა, ვა თუ გაწყრეს, შეხედვაცა დამიძვირდეს!

 თუ არა ვთქვა, ვეღარ გავსძლებ, ცეცხლი უფრო გამიხშირდეს.

 ვთქვა და მოვკვდე, ანუ დავრჩე, ერთი რამე გამიპირდეს;

 მას მკურნალმან ვერა ჰკურნოს, თუ არ უთხრას, რაცა სჭირდეს".