ჩააწველა მთვარემ ვერცხლი

მღვრიე თვალში მრუმე ღამეს,

ჩქოლამ ნისლი გადივარცხნა,

ცა ვარსკვლავებს ახამხამებს.

დაეკროლა სიპს კაკალი,

იხდის ნაჭის ახალუხებს,

იქით შხუის ხობისწყალი,

აქეთ ფშანი მოჩუხჩუხებს.

სოფელს კამისდარად ჩათვლემს,

კერა არსით უგიზგიზებს,

ლეღვის ხეზე თაფლა ჩაფლას

ბროწეული შეჰკისკისებს.

თუთარჩელა მახურავს და

თვალი მისდევს მის ნაკვესარს,

ბარაქალა ბუნებასა

ყოველს რარიგ ჩამოხვეწავს.

იფნები და მურყანები

ოჯალეშის იხდენს ნაბდებს,

მაჭარიც რომ აბორგდება,

აბდალივით ირატრატებს.

ჰე, შიმშილო, ნუ მოცდები

დროზე ადე, ტაბლა დადე,

გაიღვიძეთ ჩემო ძმებო,

დამილოცეთ ოდაბადე!