ხემარდიანი ნანათა,

მუხებით გადამუხლული,

მთაზე მიწნული კალათა

ჩემი ლახარა მუხური.

"ქუხნაზე" კვამლი-ყვავივით,

გზა-გაწელილი ხურბელი.

დილიდან ამოყვანილი

ჭყინტი ყველივით ღრუბელი.

ბაგეკარკალა ორკოლი,

წყარო კლდე-ძვლებში გამძვრალი,

ცირა-თვალჭიაკოკონა...

ბროწეულების ხანძარი!

ხეზე ამძვრალი კაჭიჭი,

ოჩოფეხება ბეღლები.

ჭალაკი-ჭინკას პაჭიჭი,

დევინაღველა ლეღვები.

ხობწყარი-ნაცხა სათვალით,

ღარზე წისქვილის ხველება,

ხირკე ლაგვანში ჩამთვრალი...

გრძელ ღამის ჩადღეგრძელება!

კაცები შუბლზე მაღლები!

ხატისთვალება ქალები.

ბაშლაყიანი მაყრები

მათრახიანად მთვრალები...

ჭიშკრები შუბლზე ნალებით

ფაცხა-ჯარგვალზე მიფსკვნილი

ჭყინტად შეჭმული ყანებით

გაწბილებული წისქვილი.

გახარებული ყებური

მეთაქვის თავსასთუმლობით.

ძაღლიან აცეკვებული

ოჯახი-მოყვრის სტუმრობით.

ოხუნჯობენ და პურობენ

აბედს სინჯავენ კვესებით.

ფანდურზე დალეკურობენ

ვაჟა ფშაველას ლექსები.

ჯანსულო!.. ვოისა ვარადა!..

გულში სულჩასაწობელი

უფლის და კაცის ბალადა

ერთი კალათა სოფელი.