გამიშრნენ ცრემლები, გაქვავდნენ ფიქრები...

ნამქერში ვმარხავ მე სულს!

კაეშნის ლოდის ქვეშ კუბომდის ვიხრები...

არც მიყვარს... აღარცა მძულს!

უფსკრული... იქიდან ვიღაცა მეძახის,

ვიღაცა ჩემთვისა სტირს!..

და უკანასკნელი იმედი მესახვის:

მოვდივარ! ცისაკენ... ძირს!..