სუნთქვით გაგითბობ გათოშილ თითებს

და საალერსოს გიხმობ სახელებს,

ძვირფასო, ნუღარ იტირებ კიდევ -

გამხდარი მხრები გიცახცახებენ.

ჩემი ხელები, როგორც სიზმარში,

სასიხარულოდ კვლავ გაკურთხებენ,

მოულოდნელი ცრემლის სიმლაშე

აღარ აგიწვავს ტუჩის კუთხეებს.

შენი სიცილი კვლავ განიბნევა,

აინთებიან შენი ღაწვები,

არ შეგაშინებს ღამის სიბნელე

და ცრემლიანი აღარ დაწვები.

შენ გაზაფხული კვლავ გაგაოცებს,

შენს სულში დიდი სინათლე შევა

და სიარული სასაფლაოზე

დარჩება მხოლოდ უბრალო ჩვევად.

მე დამიჯერე: ღიმილი მოვა,

ცრემლი მიიღებს თავის მისაგებს,

მე გამოგტაცებ დარდსა და გლოვას,

მე დაგაბრუნებ სიცოცხლისაკენ!..