მკვდარია უგრძნობი კაცი,

უსაზარლესი მკვდარზედა,

მით, რომე სიცოცხლე უდგას

სალის ყინულის ტახტზედა.

არ ებრალება მოყვასი,

მის წინ რომ აცვან ჯვარზედა,

ისე მოკვდება, ვერ შედგეს

ერთ წამს ტრფობისა მთაზედა.

შორს არის, მეტად შორს არი

დაშორებული მაზედა,

ჭაობში არი ჩაფლული,

ვიცნობ მოწამლულს ხმაზედა.

საზარელია დადგომა

უგრძნობელობის გზაზედა.