ყაყაჩოებმა დამხანძრეს, 

 გულს ვერ ვიჩერებ საგულეს, 

 ატმისფერ კაბას ვნატრულობ 

 და ცვარს ალმასის საყურედ...

 თითზე მზის სხივებს ვინატრი, 

 შენთვის თქმულ ფიცად მეფინოს, 

 ტყუპად ბექას და ირაკლის, 

 მერე აპრილში ქეთინოს...

 იყვნენ ძალიან ჯიუტი, 

 ცელქი და თანაც ჭკვიანი, 

 მე უნდა მგავდნენ ბიჭები, 

 შენ გოგო - თვალებმზიანი.

 ვნატრობ, შენც გწვავდეს აპრილი, 

 შორეთში, ცხრამთის გადაღმა, 

 დამიფრთიანდეს ფიქრები, 

 მარჩიო ყველა ლამაზმანს.

 თორემ ისეთი რა მოხდა, 

 შემხსნია ძოწის ღილკილო, 

 ბავშვობის ნატვრა წამომცდა, 

 ღმერთმა სიკეთით მისმინოს.

 თეთრმა ოცნებამ დამთოვა, 

 ყაყაჩოებმა დამხანძრეს, 

 შენ თუ არ მოხვალ, სხვა მოვა, 

 მოვა და... ჩემს თავს წაგართმევს!