მხიბლავს, რომ ჩემით აღარ სნეულობთ,

მხიბლავს, რომ არც მე ვსნეულობ თქვენით,

რომ დედამიწის მძიმე სამყარო

არ მოგვერთმევა არავის ხელით.

მხიბლავს, რომ თითქოს ისევ ვიცინი,

აღარ ვთამაშობ გრძნობებზე სიტყვით,

და სიყვარულის ტკბილი ალმური

არ მოედება გულს თქვენზე ფიქრით.

მხიბლავს, ძვირფასო, მშვიდად ჩემს თვალწინ

როგორ ეხვევით სხვა ქალის სხეულს,

ნუღარ გამკიცხავთ დღეს სხვასთან წასვლით

თუ ვუღალატე სიყვარულს ჩვეულს.

მხიბლავს, რომ აღარ მიხსენებთ ღამით,

არ გესახებით ცხოვრების ლანდად,

და ეკლესიის საკურთხეველთან

ჯვარს არ დაგვწერენ არასდროს ალბათ.

მადლობელი ვარ მთელი არსებით,

ასე გულწრფელად რომ შემიყვარეთ,

შებინდებისას რომ არ ხართ ჩემთან,

ღამით სიმშვიდეს რომ მაზიარეთ,

რომ სავსე მთვარის ვერცხლისფერ შუქზე

აღარ ვსეირნობთ ტრფობით რხეულნი,

გმადლობ, რომ აღარ სნეულობთ ჩემით

და მეც განმკურნეთ თქვენით სნეული.