ხეტიალით ძლიერ დავითვერი, 

სასტიკია: სევდას დაღლაც ერთვის, 

მიველ, ვნახე ცისკარივით ფერი, 

ვიდექი და ვლოცულობდი შენთვის.

ვიტრინაში ჩანდი, როგორც დილა. 

როცა სხივი ჰქარგავს ხოლმე ველებს, 

გიცქეროდი, მაგრამ ისე ფრთხილად, 

როგორც ერთ დროს მოვეფერე ხელებს.