შენს ნაჩუქარ ზეცას

ვფიცავ,

შენს ფარაში ვდგები

მწყემსად,

მე შენს ნაცვამ პერანგს

ვიცვამ,

შენს ნაპირალ წყალსაც

მე ვსვამ.

შენს დაგდებულ ხმიადს

მე ვჭამ,

ისევ მე ვცვეთ შენს ძველ

წუღებს, -

ლამის მაინც მომკლას

ეჭვმა,

ბევრი ხომ არ

შეგაწუხე.