ერთნაირად არ ანათებს

დიდი მზე და პატარა მზე,

უკვდავები ტახტზე სხედან,

მოკვდავები - ქანდარაზე.

ზოგიერთი პირველია,

ზოგიც უპირველესია,

ზოგ-ზოგისთვის არც არსებობს

ვენერა და ვენეცია.

ერთს საკანი ელოდება

და მეორეს საქანელა,

მესამესთვის სულერთია

საუნჯე და საქონელი.

არ გალობენ ბულბულები,

თუ არა აქვთ ფულ-ფულები.

თუ შაყირობს შაჰინშაჰი,

ტაშს უკრავენ შაჰის შაყირს...

და ამაყი ათეისტი

თეორიებს აგვირისტებს,

ხელში ხატი უკავია

პირწავარდნილ ანტიქრისტეს.

მისხალ-მისხალ აბალანსებს

წუთისოფლის პლიუს-მინუსს,

ყველა უსმენს, ვინც უნდა და

ვინც არ უნდა მოუსმინოს.

ქანდაკება გეგონება,

ენასაც რომ აშეშებდეს...

ასე მიდის ეს ცხოვრება -

ამგვარად და ასე შემდეგ...