ველის ყვავილი უბრალო,

მიხაკსა შეხიზნებოდა

მარტო მდგომარე საბრალო,

უნუგეშოთა ჭკნებოდა.

გარნა მის მეზობლობითა

იგი ყვავილი მხცოვანი,

განახლდა: ტანით, სახითა,

შეიქმნა სურნელოვანი.

ყოვლად ვსარგებლობთ კარგითა,

ხოლო დავკარგავთ ცუდითა,

ჩვენც ვიმეზობლოთ ის გვარი,

ჩვენზე მდიდარი ვინც არი,

ვისწავლოთ მათი ზნეობა,

სწავლა კეთილი, - მხნეობა...