დედაო ბუნებავ,

რადგან გამაჩინე,

ამივსე გული

სიკეთით და სათნოებით,

დამაშვრე შენთვის 

სასოებით

და 

დიდ სამყაროს

წერტილივით დამაჩინე!

მასწავლე ენა

ყვავილების,

მასწავლე ჩურჩული

აკვნებთან,

ვიდრე ამ ქვეყნიდან

წავიდოდე,

შენს სიბრძნეს

ჩიტივით ავკენკავ.

მასწავლე ჭიდილი ქარაფებთან,

შორს გამიტაცე და გზები დამანახვე, 

გულში ხოხობივით 

ლექსი ამიფეთქე

და დამაკოცნინე

მიწა სავენახე.

გაზაფხულის სადარი

ლეჩაქი დამახურე,

სიმართლე სულში

კანდელივით ენთოს.

ქალობა მასწავლე, 

სიყვარული მარგუნე,

სიძულვილი განმაშორე,

ღმერთო!