ვნებააშლილი, თმადაშლილი და ღვინით მთვრალი

ღამით, მძინარეს, თავს დამადგა (შევხედე) ქალი.

ხელში ეჭირა ღვინის სურა და მიღიმოდა,

მის გადაღეღილ მკერდზე დამრჩა ორივე თვალი.

დამიჯდა თავთან, მომეფერა და ასე მითხრა:

„რატომ არ გინდა, მოიხადო მიჯნურის ვალი?

განცხრომის დროა, მეც ამისთვის მოვსულვარ შენთან.

შენ გეძინება, მე კი გულზე მედება ალი.

მიჯნური თუ ხარ, მაშინ ღვინოც უნდა დალიო!

თუ ღვინოს არ სვამ, სიყვარულით არა ხარ მთვრალი.“

ჰე, ღვთისმოსავო, ნუ დამიშლი განცხრომას ქვეყნად;

წადი ჯანდაბას, აგიღია ეშმაკის კვალი!

ღვინო და ქალი, ჰეი ჰაფეზ, გიყვარდეს მუდამ,

თუ გინდა, ქვეყნად გადიხადო, რაც გაძევს ვალი!