მსმენია ერთი ამბავი, ბრძენკაცის თავს რომ ხდებოდა,

მას მთვრალი რინდი ანაზდად ქეჩოში ჩასჭიდებოდა...

გონებადაბნელებული ურტყამდა ნათელაზრიანს,

ის კი არაფერს ამბობდა, კრინტსაც არ სძრავდა ბრაზიანს...

მივიდნენ, ჰკითხეს: "რად სდუმხარ, განა შენ კაცი არ ხარო?!

გალანძღე მაინც ეს ურცხვი!... როდემდე უნდა ახარო?!"

ეს რომ ბრძენკაცმა გაიგო, სულში ჩაიდგა ნათელი

და თქვა: "დაწყნარდით! არ ითქმის ჩემთან ასეთი სათქმელი.

განა ვერ ხედავთ - მთვრალია! მას, ჩემი ქეჩო კი არა,

ძალუძს თვით ლომსაც შეებას და დააჩნიოს იარა.

გონიერისთვის ეს საქმე ცუდია, განა კარგია,

რომ ის გალანძღოს, ვისთვისაც ჭკუა ზედმეტი ბარგია;

თუ კაცი გქვია, ეს სიბრძნე შენ გულზე ამოიკვეთე:

ბევრი სიავე ნახე და მაინც აკეთე სიკეთე!