ცას ცვარი არ გავარდება 

გვალვაა, გვალვა ისეთი 

და მოიწყინეს ვარდებმა 

ამ მარტოხელა მზის სევდით.

გინატრეთ, წვიმის ღრუბლებო, 

ჰოი, რამდენჯერ გინატრეთ, 

დაკარგულებო, უბრებო, 

სულ სხვაა ელვის სინათლე.

მიწის დამსკდარი ტუჩები 

ცვარ-ნამს ელიან ამაოდ 

და სიცხე გაუყუჩები 

დილიდან თანდათანაობს.

მოწყალე გვექმენ, ელია, 

და მოგვივლინე წვიმები! 

ამ ხვატში სუნთქვაც ძნელია, 

მოგივალთ გაუღიმები.

ამ ჩემს ცხოვრებას თაკარას 

ღმერთო, აშორე მაშ ალი, 

შემასვი წყარო ანკარა 

და დამარწყულე მაშვრალი.