იტყოდი, ქარი სახურავს გვისო,

ოფლმა დამცვარა, კანი ამეწვა.

ნეტავი მქონდეს წვივები ქვისა,

ამშორდებოდა მათი დალეწვა.

სად გადავმალო, რა ვუყო ამ წლებს?

(ცისა და მიწის მე ვარ ნაზავი)

ვინატრი, ვიყო ქვასავით გამძლე,

უგრძნობელობა არ მსურს ქვასავით.

თუ ვერ ავლოკე მინაზე ჭირხლი,

ვეღარ შევეხე - ხეს, ადამიანს...

მარადისობას რა თავში ვიხლი,

ძარღვებში ჟრჟოლა თუ არ დამიარს?