რა კარგია ასე ხის ჩეროში ეგდო,

ფიქრებს გაეკიდო მაღლა - კენწერომდე,

არ გახსოვდეს შენი მშობლიური ერდო,

გულზე მოშრიალე ჩრდილი გერწეოდეს.

გულში იგივ დიდი სიხარული გენთოს,

სევდა-სიმძიმილი ვეღარ გეწეოდეს,

იყო უზრუნველი როგორც მაშინ, - ერთდროს,

ბალახებში იწვე, თუთუნს ეწეოდე.