შთამომავალო, გიტოვებ მცირე

სინათლის მიძღვნას,

სტრიქონს უპოვარს,

რომ უპატრონებ, არ ვკარგავ იმედს,

მე კი ცხოვრებამ

დამაუთოვა.

და მაინც, მარად ცოცხალი სული

მცხეთის სანახებს ლოკავს ქვიშიანს,

კვლავ ვემონები 

სიმღერის წყურვილს,

რას ვიზამ,

თურმე ესეც ჯიშია!