მე ყოველ დილით თვით მზეს შევუვლი,

ცას რომ ებნევა ლამაზ რითმებად,

ასე მგონია, ჩემი სხეულიც

იქ ამოდის და მზეში ინთქმება.

მე ვუმზერ ყვავილთ დილის მზით მთვრალებს,

ხეებს და ბუჩქებს, ნიავს უზრუნველს,

ფერებს ვისუნთქავ, როგორც მწყურვალი,

მერე ნასესხებს ქაღალდს ვუბრუნებ.

თუ სილამაზე აღარა გოდებს,

უცნაურ გრძნობით გული მიღელავს,

და როდი მყოფნის, მზეს ვუმღეროდე -

მე თვითონ მინდა ვიყო სიმღერა!