ბარდნიდა, ბარდნიდა მთელს დედამიწაზე

უსაზღვროდ ერთობ.

სანთელი ენთო მაგიდაზე,

სანთელი ენთო.

ქარბუქი ქარგავდა მინაზე

გვიმრიან ბექობს,

სანთელი ენთო მაგიდაზე,

სანთელი ენთო.

სანთელს აფეთებდა ქარი და

ცდუნების ალმურს

ფრთები აეფოფრა, გაშლიდა

ტანს ვნება-დაძრულს.

და დაეცემოდა კაკუნით

ძირს ქოში წყვილი,

კაბაზე ცრემლად დანამული

ცვიოდა ცვილი.

და თეთრად ერთვოდა მიდამო თოვლს,

სრულად ენთო,

სანთელი ენთო მაგიდაზე,

სანთელი ენთო.

გასხივოსნებულ ჭერზე დამრეცი

წვებოდნენ ჩრდილები

ხელების ხლართების, სხეულთა ხლართების,

ბედით შეყრილების.

ბარდნიდა მთელი თებერვლის თვე

ხშირ-ხშირად ერთობ,

სანთელი ენთო მაგიდაზე,

სანთელი ენთო.