გახსოვს ოცნების ცისფერი ფრთები

და ყვავილების ყანა ყელამდი,

ოცნებასავით ლამაზი მთები,

ქვები თეთრი და ქვები ფერადი?

ცა იყო ისე ახლო და შორი,

როგორც ბავშვობის ტკბილი ზღაპარი,

რას დაგვაკლებდა შური და ჭორი,

ჩვენ სიყვარულის გვენთო ლამპარი.

და იყო ღამე, არც იყო ღამე,

იყო მთვარე და რძისფერი ზეცა

და ჩვენ, ორთავეს, უგონოდ მთვრალებს,

ტანთ ყვავილების ფოთლები გვეცვა.

და იყო ღამე, არც იყო ღამე...