ქორმა წიწილა წაიღო,

იძახდა "წიავ-წიავსა!"

წიწილის თეთრი ბუმბული

ველად გაჰქონდა ნიავსა...

ღვარი წავიდა სისხლისა,

წალეკა მთა და ბარია:

არაგვს გზა დაათმობინა

და გადათელა მტკვარია.

ისმოდა ბებრის ეზოში

კრუხის ქვითინი მწარია...

მოჰსლოდნენ მოკეთეები:

კრუხი, მამლები, ვარია, -

ნათესაობა კრუხისა,

მთელი იმისი გვარია.

ცრემლი იქცევა ქათმების,

დიდი გლოვა და ზარია...