მელოდებოდი ფოთლებთან ერთად,

თხელ სივრცეებში ვხედავდი ბილიკს,

თან ყურს უგდებდი ქარის სიმღერას

და წუთისოფელს სულ ხმაგაკმენდილს.

"ის აღარ მოვა, რადგან სისხამზე

ჩვენ ვნახეთ, რამეს რომ გაეტირა”,

შენ ასე გითხრეს ამხანაგებმა

და კულულებზე ყვაოდა კვირა.