თარგმნა: დავით წერედიანმა

ჩამომხმარ ბერს თუ ღაჟღაჟა აბატს.

ყმაწვილს გასენილს ტრფიალის სენით

გოგოს, რომელსაც ლამაზი კაბა

შემოსტკეცია ტანზე და შვენის,

ქუჩის მასხარას, შემოსილს ჭრელად

თაღლითს თუ არიფს, მჭმეველს თუ მჭამელს,

უკანასკნელად მივყვირი ყველას:

შემინდეთ, ვისაც შეგცოდეთ რამე!

ქალებს, რომლებიც გზისპირას დგანან

და კერტებამდე აჩენენ ჯიქნებს,

შარის საძებრად გამოსულ განაბს,

კარტის მწყობელს და შიგნების მშიგვნელს,

ჯამბაზს, რომელიც დაათრევს ხელანს,

ლოთებს, რომლებიც ლოკავენ ჯამებს,

უკანასკნელად მივყვირი ყველას:

შემინდეთ, ვისაც შეგცოდეთ რამე!

მათ კი, ვისთანაც მართლებიც ვტყუით,

ვინც წიხლით გვტენის ჯურღმულის გვიმში,

ვის გამოც პურის გამხმარი ყუით

ბინძურ საკანში ვებრძოდი შიმშილს...

თუმცა... ვკვდები და რა მათთვის მცხელა,

ცოდვილს მინდოდდა მათ სულში ჩამე...

ჩამე... ჰო, ჯვარი გწერიათ ყველას,

შემინდეთ, ვისაც შეგცოდეთ რამე!

მეცლება სული, მეცვლება ნირი,

მიკრავენ ყბას და კუბოთი მდგამენ.

მაინც ძალ-ღონეს ვიკრებ და ვყვირი:

შემინდეთ, ვისაც შეგცოდეთ რამე!

თარგმნა: გივი გეგეჭკორმა

ბერებს, მონაზვნებს, მღვდლებს და დიაკვნებს,

ვინც სამოთხეში შესვლას აპირებს

და ვინც ტავერნებს აფორიაქებს,

მსახურთ, მათხოვრებს და დოყლაპიებს,

კარგად მორგებულ ფეხცსაცმელიან

და ვიწრო კაბით მორთულ დედოფალს,

ვისაც დუქნებში ახლაც ელიან, -

მე გევედრებით ყველას შენდობას.

კახპებს, რომლებსაც უთრთით ჯიქნები

და მათი მკერდით დამთვრალ დარბაზებს,

ქურდებს, რომლებიც დანას იქნევენ,

გამომძალველებს და მატრაბაზებს,

ქუჩის თვალთმაქცებს, ვის შეძახილზეც

ხალხი ბღავის და ხალხი ერთობა;

ბიჭებს, გოგოებს, ბრმებს და მახინჯებს,

მე გევედრებით ყველას შენდობას.

თქვენ კი ჯაშუშებს, ღამის ნაგაზებს,

ვის გამოც ახლა ამ ბნელ საკნებში

ვზივართ სველზე და ვზივართ ნაგავზე

და გვენატრება პურის ნაგლეჯი,

სულს ჩაგისვრიდით, ნამდვილად ღირდა,

მაგრამ შარვალი ჯერ არ მეთმობა,

ღირსი არა ვარ, თუ ვინმე მქირდავს...

მე გევედრებით ყველას შენდობას.

არ შეარჩინოთ, გაფიცებთ ძმობას,

გამცემს სიავე და თავხედობა,

ნუ დაიშურებთ კეტსა და კომბალს

და გევედრებით ყველას შენდობას.