ტკივილისაგან გალურჯდა სული,

სიკვდილზე ფიქრით უნდა გავწამდე,

ვეღარ მოვიკლავ სიმღერის წყურვილს,

ვერ ავისრულებ ბოლო საწადელს -

რომ ჩემმა სიტყვამ გაიდგას ფესვი,

დავიწყებისთვის არ გამიმეტოს...

შენ კი, ძვირფასო, ნუ დამღლი კვნესით,

ისე, უბრალოდ, დამაიმედე.