ცას რომ შეეძლოს მწუხარების ჩემის გაგება,

ან მე ძალმიძდეს სიტყვით გრძნობის გადმოლაგება,

ან მომაგონა ჰანგი მისი გამომსახველი...

მაშინ მრუმე თალხს მოისხამდა ცა და ხმელეთი,

შეაჩერებდა ჩემსკენ რბოლას დროი მყოფადი,

უკუნს გაჰკვეთდა მძლავრი მეხი ელვის ხმალითა

და შენ ქვითინით ჩემს ფეხებთან დაემხობოდი...