სხეულში სული აყვირდა უცებ,

ქუჩაში გული ითხოვდა შველას,

მაგრამ არავინ ფიქრობდა გულზე,

თავის ტრამვაის ელოდა ყველა.

ჰგვანდნენ რელსები დაწყვეტილ ლარებს,

დუმილს კბილებით ეჭირა სითბო, -

ვალიდოლივით ქათქათა მთვარე

იყო ახლო და შორს იყო თითქოს.