ყივის კვინცხის ქანდარაზე,

დეზით ერჩის ვარიებს,

თუ გაბრაზდა, ნეტავ რაზე?

ჭორებმა გადარიეს?

კარს გაუღებ, მიაშურებს,

მეზობლის სანაკილეს,

მეზობელიც ამიშარდა,

მის მოჩეტებს აკივლებს.

ვეღარ დავიცავი მისგან,

ჟრუნი დედლის საკინძე,

ვერც ბოსტანი - საომბალო,

საპიტნე და საქინძე.

თუმც ზაფხულიც გადაირბენს,

მოხდება ის, რაც ხდება...

და ყივილი, ჩემი მამლის,

სანატრელი გახდება.