აღარ გსურს ჩემი ანთება,

მნათე ხარ სხვისი ლამპრისა!..

დამწუნებელო ბულბულის,

გიყვარს ჭიკჭიკი სხვა მხრისა!..

უშენოდ ვეღარ ჭიკჭიკობს,

ენა ჩავარდა ბულბულსა,

მოუახლოვდა სიკვდილი,

შხამი აპკურა მის გულსა.

მაგრამ ეს შენთვის ერთია:

ცოცხალი ვიყო, გინდ მკვდარი!

აღარ აენთვის აწ სხვისგან

ჩემი დამქრალი ლამპარი!