1

ვირემდის განახლდებოდა ძველი დღე-ღამე მზიანი,

იფქლი კალოზედ ეყარა განურჩეველი, ბზიანი;

ახალმან დღემან განწმინდა ღვარძლიან ნაკმაზიანი,

მის დღითგან მოჩანს გარჩევით სარგებელი და ზიანი.

2

სანამ დღე ძველი დღეს ახალს ჩვენ დღედ არ გაგვითენებდა,

მანამდის ჩვენსა დაშლილსა ვერავინ აღაშენებდა;

რა დღე გათენდა ახალი, ქვეყანას დანაშვენებდა,

ყურითაც კარგსა გვასმენდა, თვალითაც კარგს გვაჩვენებდა.