1

წმინდა იოანე კახეთს ზედაძენს

სასწაულობით ქვიტკირს ცრემლთ ადენს;

ქართლს წმინდა შიო ღვიმეს ძვლებს ავლენს, -

ორნივ შვრებიან სასწაულს ამდენს.

2

ამ ორს მონასტერს მაქვნდა ალაგი,

სასაფლაო და ძვალთ შესალაგი;

ორივ ქვიტკირით აღშენებული,

სახლ-გალავნებით დამშვენებული.

3

ახლა მობრძანდი, მნახველო, მნახე,

მისად სანუფქოდ სად დავიმარხე!

ხორცით აქ ვლპები, აწ ჩემი სული,

არა ვიცი რა, სად არს მოსული!

4

ვით მე არ მინდო ცრუვმან საწუთრომ,

ეგრეთვე, ვგონებ, არცა შენ გინდოს,

შენ მე მიბრძანე ცოდვილს შენდობა,

ღმერთმან შენ შენი ცოდვა შეგინდოს!