374

სავარგონია, მგონია, ეს სიტყვა გასაგონია;

ბაღ-წალკოტისა მოქმედთა ვარდი დათესონ, რგონ ია.

თუ სნეულებას უფრთხოდე, ჭამე, სვი, შესარგონია;

თავს გაუფრთხილდი, არ უყო საქმენი ურიგონია;

დალივე საბრძნო წამალი, დაღვარე საშმაგონია;

ღვთად ნუ გრწამს გამობერილი დასია, ბილ, დაგონია;

ის გრწამდეს, ვინც რომ დაგბადა, მოგცა ჭკუვა და გონია,

მას სთხოვე, ყველა მან მოგცეს, არს შენი რაც სარგონია!

შორს წამსვლელი ხარ, მზად გაქვნდეს ნუზლი და საბარგონია,

დავითის მცნება ისმინე, განაგე გასაგონია!

375

ეს არ ჭორია, სწორია, რაც სიტყვა გითხარ ორია.

ქვად არა-წმინდათ მცონარი თქმულა კამბეჩის სკორია;

უქმად ბევრისა მჭამელი გაუმაძღარი ღორია;

ყურ-მძიმე, ლაფში დააფლული, ზანტი, უღონო ჯორია,

თუ ჩაწვა, ძნელად ადგების, თავშიც რომ სცემო ტორია.

ვერ მქნელი, დიდთა მეტყველი ენითა, ვით რიტორია,

დაეზარების წასვლასა, რაგინდ არ იყოს შორია.

ძალ-მოკლებულ არს მცონარი, ვითა მდინარე მდორია:

მხნემან, ვით ჩქარმან წყარომან, განხეთქოს მთა და გორია.

მხნე იყავნ და განძლიერდი, დავითს რაც უთქვამს, სწორია!

მხნემან, ვით ჩქარმან წყარომან, განხეთქოს მთა და გორია,

მხნე იყავ და განძლიერდი, დავითს რაც უთქვამს, სწორია!

მხნე იყავ და განძლიერდი, დავითს რაც უთქვამს, სწორია!