რა სავალალოდ ვშობილვარ

უბედურ ვასკვლავზედაო,

შენ ნუ მიტირებ, რომ მოვკვდე,

ძუძუთ გამზრდელო დედაო.

ვიცი მე შენი და სხვისცა,

მე სუყველასა ვხედაო,

გულში ბევრი რამ მიწყვია

მაგრამ თქმას ვერა ვბედაო.

გულს დაჩაგრულსა დარდითა

ლოდ დამედების ზედაო,

სხვა კი არავის რა უშავ,

შენ მებრალები ბეჩაო.

არ ვიცი რას რა მოველი,

რამ რარა ამაყბედაო.