ბილიკები, ბილიკები დაკიდული,

ძეძვიანი, ღელეები, ტყე და -

საღამო ჟამს თბილ ბუხართან მიყუჟული

მოწყენილი, სევდიანი დედა.

ვერ გავექეც იმ შორეულ მოგონებებს,

ვცადე, მაგრამ ვერ გავექეც ვერსად,

ცხადი იყო თუ სიზმარი - ჩამესმოდა,

ზვრალის მოლზე ღამეული კვნესა.

მელანდება ის ზამთარი, ის ზღაპარი,

ხუთკუნჭულას შეჭიდება დევთან,

მენატრება, შოთი პურის სასესხებლად

მეზობლისას რომ მგზავნიდა დედა!..