ვერკვლის ციხე ვარ მგლისფერი,

ამოზიდული დიდგორსა,

შვიდპირად მაკრავს ღრუბელი,

გველი მილოკავს ლიბოსა.

ვერ იზამს წუთისოფელი,

ფეხებზე დამიკიდოსა.

ხმალი მომეცი, სამკლავე,

ფარიც აქ სადმე იდოსა.

ამოვალ, ქშენით ამოვძოვ

სისხლით დაფერილ მინდორსა.

მოყვარეს მოყვრის მივუზღო,

მტერმა რო სამტრო ზიდოსა.

მერე ჩამიქრეს ნათელი,

მზე წითლად დამებინდოსა...

ვერკვლის ციხე ვარ მგლისფერი,

მტრის რისხვად მდგარი დიდგორსა.