სად მიხვალ, ჩემო იმედო,

მარტოს რად მტოვებ, რას ჩქარობ?

ხომ არ გაჩერდა ჩემს წილად

სხვისთვის მბრუნავი სამყარო?

ხომ არ მიგებენ ლოგინად

შავ მიწას, ცივ სამარისას?

დამმარხვენ, არ მაღირსებენ

სხივებს მზისას და მთვარისას.

დაბრუნდი, ჩემო იმედო,

დღე გამითენე ხვალისა,

ჯავრს ნუ გამატან იმქვეყნად

სამშობლოს მომავალისას.