ათი წელი გაილია, გაქრა,

ათი - ავდრის ღრუბელივით წელი,

მესიზმრება ბიჭვინთა და გაგრა,

მტკივა, როგორც მოკვეთილი ხელი.

თითქოს მათი კვნესა მესმის შორით,

თითქოს მათი სუნთქვა მოაქვს ნიავს

და ზღვის პირას, ჩემი სულის სწორი,

ფრთაშეჭრილი ანგელოზი გდია...