უამინდობით ნუ იავადებ,

მამულო, ერთი ხელის დადებავ,

შენს ერთგულებას დამაბრალებენ

ქვეყნად ყველაზე წმინდა ბრალდებას.

გადასისხლული და ნატყვიარი

მე შენთან მომაქვს სულიც, სხეულიც

ჩემგან ჩემს მერე ეს ხომ დარჩება -

ცხელი გული და ძველი რვეული...

ვერ ვიდავითე, ვერც ვიერეკლე,

ვერც რას ფერს გმატებ, ვერც სახელს ხმიანს,

მაგრამ ერთს მაინც ავეფარები

ღალატით შენკენ გასროლილ ტყვიას.

ჭირის წამლად და წყლულზე მალამოდ

დაგადნები და დაგენაყები,

ოღონდაც შენ ნუ ნაქალაქარი,

ნაყანები და ნავენახები...

რა უფლება მაქვს, შენზე დალხენილს

გულით დამქონდეს შენი ხატება,

ისევ აქ მომკლან სიყვარულისთვის,

მამულო, ერთი ხელის დადებავ.