ეს გაზაფხული ჩემთვის ასტრებს

აღარ ანაზებს,

შემოვრჩენილვარ ზედმეტ ბარგად

ამ ქვეყანაზე...

ვისთვის ვიღვიძებ, ვდგები, ვწვები,

ვცხოვრობ, ვჯახირობ,

ვის მოვაკლდები, ვისთვის ვარ

კიდევ საჭირო?

მაგრამ ო, ღმერთო,

ფიქრით მაინც მივდგებ-მოვდგები,

ჩემი მამულის დასალოცად

ხომ გამოვდგები...