თოვლივით გადაათეთრა

მწვანე ფერდობი ფარამა,

ავი ძაღლები თან მახლავს,

ნადირის შიში არა მაქვს.

ცა სარკესავით კრიალებს,

ისეთი კარგი დარია.

ტკბილად ვაკვნესებ სალამურს,

გავცქერი ზვიად დარიალს.

თავი ზღაპარში მგონია,

ნიავი მესალბუნება,

მთრთოლვარე, აფეთქებული,

მატკბობს მამულის ბუნება...