კერაში ცეცხლი გუზგუზებს,

ციმცირებს ალი ალზედა;

გარშემო სხედან ბავშვები,

ძილი არ მოსდით თვალზედა.

დედა პურსა ზელს, ბებიას

მოაქვს ხაჭო და ყველია;

ქოთნით რძე შესადედებლად,

შავ ძროხის მონაწველია.

მამა საფუტკრეს ყოფილა,

მას თაფლი მოაქვს გობითა,

ვით ქარვა, ისე ბრწყინავენ

ფიჭები გარეგნობითა.

კალათში რაღა აწყვია? -

ვაშლები, ბროწეულია,

ჩურჩხელა, ტკბილი კვერები

და მსხალი მოწეულია.

კერიის ახლო მჯდომარე

ჩიჩილაკებს თლის ბაბუა;

ტკბილად უმზერენ ბავშვები

სუყველა კისერ-ღაბუა.

ამ კუდაბზეკილ კატუნას

ნეტავი რაღა სწადია?

ესეც გრძნობს ალბათ, რომ ხვალე

ახალი წელიწადია...

დედა შვილთ ემუდარება -

დაწექით, გენაცვალეთო,

ამდენ ხანს ჯდომა-მზერითა

განა არ დაიღალეთო?!

პირჯვარი გადაიწერეთ,

დალაგდით, დაიძინეთო,

დილაზე ადრე ადექით

და ტკბილად მოილხინეთო.