რა კარგია გაზაფხული,

თვალწარმტაცი, მომხიბვლელი.

ზამთრის ყინვით დათუთქული

ახლა ყვავის ტყე და ველი.

ახლა თვით მზეს სხვა სხივი აქვს

და სიცოცხლეს სხვა ელფერი;

ახლა გული ხარობს, ლაღობს

სევდის დანით დანასერი!..

ახლა ვარდსაც სამიჯნუროდ

გაუშლია ქორფა გული,

და ბულბული დამღერის თავს

მისი ტრფობით დადაგული...

ახლა მდელო ღელავს, ტოკავს

ყვავილებით მოკაზმული;

ახლა ყველას ატკბობს, ხიბლავს

ფთოსანთ მღერა-ჟრიამული...

ახლა ყველგან ჩქეფს, ჩხრიალებს

ლაღ სიცოცხლის ნაკადული,

რა კარგია, ღმერთო ჩემო,

გაზაფხული, გაზაფხული!..