მიწიდან ისევ ამოდის ია,

ტყე აუვსიათ სიმღერით ჩიტებს,

შეყვარებულის გულივით ღია

ზეცა ნაზამთრალ ქედებს ამშვიდებს.

და მიხარია, რომ თეთრ ყვავილში

ტყემლის კაკალი მწვანედ მაგრდება,

თან გული მწყდება: ფერი გაივლის, -

ეს გაზაფხული მე დამაკლდება.