ჩვენ ვისხედით ბოტანიკურ ბაღში,

ყვავილები დამდნარიყვნენ ცვარად...

ახლაც მახსოვს, რომ მითხარი მაშინ:

"სხვას, შენს გარდა, არ მივიჩნევ არად..."

ნიავქარმა დაუქროლა ხეებს,

წეროები გადაფრინდნენ მთაზე...

შენ კოცნიდი ნაზად ჩემს თეთრ ხელებს

და ცრემლები გეღვრებოდა თვალზე.

ჩიტუნები ფრთხიალებდნენ შიშით,

შემოდგომა გვაგონებდა დარდებს...

ჩვენ უბრალო მომაკვდავის ნიშნით

დავცქეროდით თეთრად დამჭკნარ ვარდებს...