ვიცი დამღუპავს მე შენზე დარდი,

შენი ქუჩების უხილაობა,

როგორ ხატავენ ნეტავ მგოსნები,

ჩემი ქალაქის მომხიბლაობას.

ქალაქს დაირბენს დილის ალქაჯი,

და წვიმას დაღვრის ცრემლების ნაცვლად,

შემოეცლებათ ხეებს ფოთლები,

შევეგუები სიცოცხლის ჯვარცმას.

ჩაძინებული ბაღის სიო ქრის,

რიონის ტალღაც ნელა გორდება,

მომაგონდება მე ყველაფერი,

ის, რაც არასდროს განმეორდება.

ქუთაისში ქარი ჩაცხრა,

ჩაცხრა ძველი ვნებები,

ამ ცხოვრების ანა-ბანას,

წლებთან ერთად ვნებდები.