მტირალა ერქვა იმ მთას, დღეს კი ჰქვია ცისკარა,

ღრუბლები მაინც მივლენ მასთან, მისი დებია,

ზოგჯერ წასკდებათ ცრემლი მათ და, ის მთა კი არა,

ბარში სახლები და ხეებიც ატირდებიან.