შენსკენ ვისწრაფი, არაფერი არ გადამარჩენს,

და ამისათვის მსურს ვეჩხუბო, კარგად, მამაჩემს:

ვეტყვი, - მამილო მიტომ შემქმენ მე შენი მსგავსი,

რომ შემხვედროდ იმ ვაჟკაცთან, იქვე, ის ნავსი?!

შენ რომ გამსგავსა, მისთვისა მძულს მე დედაშენი, -

რომ გამირბიხარ და მიზიდავ, ეგრე რას ჰშვენი?!

აეგ სიცოცხლე, რომ მეძახის დაფდაფით, როკვით...

მაცდური, გინდა მოვშთო, მოვშთო კანაფის თოკით!